maandag 8, 15, 29 okt | 5, 12, 19 nov | 19:00-21:00

In de inmiddels achtste editie van de succesvolle cursusserie rond De Grote Regisseurs neemt filmdocent Constant Hoogenbosch weer een nieuwe reeks regisseurs op de korrel. Ook nu zullen de namen bekend zijn en wanneer dat niet het geval is, bieden de lessen een prachtige gelegenheid om kennis te maken met het werk van de toonaangevende regisseurs die de revue passeren. In de achtste reeks bespreekt Hoogenbosch in zes lessen twee Britse regisseurs met David Lean en Christopher Nolan. Twee regisseurs uit verschillende generaties, maar een zelfde oog voor epische films. Vervolgens zijn er met Jacques Tati en Francois Truffaut twee Franse regisseurs uit dezelfde generatie aan de beurt die het medium film op geheel eigen wijze aanpakken en invullen. De laatste twee regisseurs, David Cronenberg en Denis Villeneuve, komen uit Canada. Er zijn interessante overeenkomsten, maar ook evenzo interessante verschillen tussen de oeuvres van beide heren. Het zijn ook nu weer regisseurs uit heden en verleden waar een rechtgeaarde filmliefhebber niet om heen kan. Maar wat maakt deze filmmakers zo groot, zo bijzonder en in sommige gevallen zelfs uniek? Hoogenbosch bespreekt, ondersteund door sprekend beeldmateriaal, de belangrijkste films van deze regisseurs. Daarnaast gaat hij in op significante persoonlijke achtergronden en richt hij zich op de stijl en kenmerken van de makers. Tot slot bekijkt Hoogenbosch de regisseurs en hun films in samenhang met de tijd en toont hij de invloed die zij uitoefenden op anderen.

Les 1: David Lean (1908–1991): films als In Which We Serve (1942) - Brief Encounter (1945) - Great Expectations (1946) - Oliver Twist (1948) - The Bridge on the River Kwai (1957) - Lawrence of Arabia (1962) - Doctor Zhivago (1965) - Ryan's Daughter (1970) - A Passage to India (1984).

Les 2: Christopher Nolan (1970-): films als Memento (2000) - Batman Begins (2005) - The Prestige (2006) - The Dark Knight (2008) - Inception (2010) - The Dark Knight Rises (2012) - Interstellar (2014) - Dunkirk (2017).

Les 3: Jacques Tati (1907–1982): films als Jour de fête (1949) - Les vacances de Monsieur Hulot (1953) - Mon oncle (1958) - Playtime (1967) - Trafic (1971).

Les 4: François Truffaut (1932–1984): films als Les quatre cents coups (1959) - Tirez sur le pianiste (1960) - Jules et Jim (1962) - Fahrenheit 451 (1966) - La sirène du Mississipi (1969) - L'enfant sauvage (1970) - La nuit américaine (1973) - Le dernier métro (1980) - Vivement dimanche! (1983).

Les 5: David Cronenberg (1943-): films als The Brood (1979) - Scanners (1981) - Videodrome (1983) - The Dead Zone (1983) - The Fly (1986) - Dead Ringers (1988) - Naked Lunch (1991) - Spider (2002) - A History of Violence (2005) - Eastern Promises (2007) - Maps to the Stars (2014).

Les 6: Denis Villeneuve (1967-): films als Maelström (2000) - Polytechnique (2009) - Incendies (2010) - Prisoners (2013) - Enemy (2013) - Sicario (2015) - Arrival (2016) - Blade Runner 2049 (2017).

FILMGESCHIEDENIS | Docent: Rudi de Boer

dinsdag 9, 16, 30 okt | 6, 13, 20 nov | 19:00-21:00

"De film is een uitvinding zonder toekomst." Zo beschouwden de broers Lumière - de vaders van de film - de cinema anno 1895. We weten nu wel beter. Er is sinds die tijd ontzettend veel veranderd, en toch ook niet. Hoe zijn verschillende genres en stromingen ontstaan? En wat maakt een film een klassieker of juist een cultfilm? Fragmenten laten zien dat Charlie Chaplin ook zonder geluid ontzettend grappig is en Gene Kelly laat in Singin' in the Rain zien hoe de komst van de geluidsfilm de nodige problemen en hilariteit teweeg bracht. Maar er wordt ook ingegaan op de vraag in hoeverre de filmgeschiedenis bepaald is door de maatschappij. Sinds wanneer wordt film als kunstvorm gezien en hoe is deze kijk op de film door de jaren heen veranderd? Kortom een vogelvlucht door ruim honderd jaar filmgeschiedenis aan de hand van talloze fragmenten uit films die bepalend zijn geweest voor het verloop van de filmhistorie. Het begin, de stille film, de allereerste pioniers, slapstick, Duits Expressionisme/De geluidsfilm, montage, propaganda, kleurenfilm en genrefilms/WOII, film noir, method-acting, Italiaans Neorealisme en Nouvelle Vague/Spektakel, sexuele revolutie en auteurs/Moviebrats, blockbusters, das Neue Kino en de Vietnamoorlog/’Koude oorlog’, Postmodern, nieuwe genres.

FILM & LITERATUUR | Docent: Kevin Toma

donderdag 11, 18 okt | 1, 15, 22, 29 nov | 19:00-21:00

In deze nieuwe cursus gaat filmdocent en filmjournalist Kevin Toma (de Volkskrant) diep in op de haat-liefdeverhouding tussen film en literatuur. Benieuwd als we steeds weer zijn naar de verfilming van literaire klassiekers en hedendaagse bestsellers, zijn we al snel teleurgesteld in het eindresultaat en verzuchten we dat het boek beter was. Wat verlangen we dan precies van een boekverfilming? Bestaat er zoiets als de essentie van een boek, die een regisseur moet zien te vatten wil de adaptatie geslaagd zijn? En hoe doe je zoiets eigenlijk - een tekst van honderden bladzijden omzetten in een scenario? Wat maakt sommige boeken onverfilmbaar, en waarom proberen cineasten het dan tóch? Toma pluist het met u uit, aan de hand van talloze film- en boekfragmenten. Een niet te missen cursus voor iedere film- en literatuurliefhebber.

DOCUMENTAIRE: VAN ANALYSE NAAR PRAKTIJK | Docent: Annelotte Verhaagen
zaterdag 24 nov | 1, 8, 15 dec | 11:00-14:00
Eén beeld zegt meer dan 1000 woorden, zegt men weleens. Maar zegt het ook wat de maker bedoelt? Welke middelen kan je als documentairemaker inzetten om je verhaal te vertellen en te zorgen dat dit overkomt bij de kijker? In deze cursus gaan we aan de hand van fragmenten en verhalen uit de praktijk op zoek naar het verhaal van de documentairemaker. Vervolgens ga je zelf aan de slag met je eigen camera (mag ook een smartphone zijn). Je leert het beste uit je camera te halen, een verhaal te vertellen in slechts enkele shots, een interview op professionele wijze in beeld te brengen en zo te filmen, dat de montage eenvoudiger wordt. De cursus omvat naast de mondelinge instructie en een reader met alle informatie ook veel oefensessies in kleine groepjes. Ervaring niet vereist, de cursisten werken met hun eigen apparatuur. Huiswerk naar eigen inzicht.

DE GROTE REGISSEURS REEKS 3 (herhaling) | Docent: Constant Hoogenbosch
maandag 3, 10, 17 dec | 7, 14, 21 jan 2019 | 19:00-21:00
Op veler verzoek wordt ook reeks 3 van De Grote Regisseurs herhaald. Na de nieuwe reeks 8 in het najaar van 2018 zet filmdocent Constant Hoogenbosch zijn weg door de levens en carrières van regisseurs voort. Ook nu zullen de namen bekend zijn en wanneer dat niet het geval is, bieden de lessen een prachtige gelegenheid om kennis te maken met het werk van de toonaangevende regisseurs die de revue passeren. In de deze reeks bespreekt Hoogenbosch Charles Chaplin en Terry Gilliam, twee regisseurs die een heel eigen kijk hebben op humor. Verder is er het bloedserieuze oeuvre van Michael Haneke tegenover het eveneens serieuze, maar ook absurde oeuvre van Lars von Trier. De laatste twee zijn verbonden aan Italië. Sergio Leone kijkt als Italiaanse regisseur naar Amerika, de Amerikaan Francis Ford Coppola heeft Italiaanse roots en neemt die mee naar The Godfather. Het zijn regisseurs uit heden en verleden waar een rechtgeaarde filmliefhebber niet om heen kan. Maar wat maakt deze filmmakers zo groot, zo bijzonder en in sommige gevallen zelfs uniek? Hoogenbosch bespreekt, ondersteund door sprekend beeldmateriaal, de belangrijkste films van deze regisseurs. Daarnaast gaat hij in op significante persoonlijke achtergronden en neemt hij de stijl en kenmerken van de makers op de korrel. Tot slot bekijkt Hoogenbosch de regisseurs en hun films in samenhang met de tijd en toont hij de invloed die zij uitoefenden op anderen. NB: uiteraard is deze herhaling van de cursus bij de nog levende regisseurs helemaal geactualiseerd en up to date.

Les 1: Charles Chaplin (1889–1977): films als Shoulder Arms (1918) - The Kid (1921) - The Gold Rush (1925) - The Circus (1928) - City Lights (1931) - Modern Times (1936) – The Great Dictator (1940) - Monsieur Verdoux (1947) - Limelight (1952) - A King in New York (1957). 

Les 2: Terry Gilliam (1940-): films als Monty Python and the Holy Grail (1975) - Time Bandits (1981) - Brazil (1985) - The Fisher King (1991) - Twelve Monkeys (1995) - Fear and Loathing in Las Vegas (1998) - Tideland (2005) - The Imaginarium of Doctor Parnassus (2009) - The Zero Theorem (2013) - The Man Who Killed Don Quixote (2018).

Les 3: Michael Haneke (1942-): films als Der siebente Kontinent (1989) - Benny's Video (1992) - 71 Fragmente einer Chronologie des Zufalls (1994) - Funny Games (1997) - La pianiste (2001) - Caché (2005) - Das weiße Band (2009) - Amour (2012) - Happy End (2017).

Les 4: Lars von Trier (1956-): films als Europa (1991) - Breaking the Waves (1996) – Riget (Tv serie (1994) - Idioterne (1998) - Dancer in the Dark (2000) - Dogville (2003) - Manderlay (2005) - Antichrist (2009) - Melancholia (2011) - Nymphomaniac: Vol. I en 2 (2013) - The House That Jack Built (2018).

Les 5: Sergio Leone (1929–1989): films als The Colossus of Rhodes (1961) - A Fistful of Dollars (1964) - For a Few Dollars More (1965) - The Good, the Bad and the Ugly  (1966) - Once Upon a Time in the West (1968) - A Fistful of Dynamite (1971) - Once Upon a Time in America (1984).

Les 6: Francis Ford Coppola (1939): films als Dementia 13 (1963) - The Godfather (1972) - The Conversation (1974) - The Godfather: Part II (1974) - Apocalypse Now (1979) - The Outsiders (1983) - The Cotton Club (1984) - Peggy Sue Got Married (1986) - The Godfather: Part III (1990) - Dracula (1992) - The Rainmaker (1997).

FILMANALYSE | Docent: Rudi de Boer
dinsdag 8, 15, 22, 29 jan | 5, 12 feb | 19:00-21:00
Wat wil ik het publiek laten zien? Dit is de basisvraag voor elke filmmaker. Wie ga ik filmen, hoe ga ik filmen en waar ga ik dat doen? Door de verschillende onderdelen van film te behandelen zal duidelijk worden dat de antwoorden op deze vragen allemaal keuzes zijn die de uiteindelijke look van de film bepalen. Al deze elementen samen bepalen hoe de film beleefd zal worden door het publiek. Mooie zeventiende-eeuwse jurken geven een film bijvoorbeeld een romantisch tintje terwijl snelle montage en enge muziek meteen zorgen voor de nodige spanning. En sommige Hollywoodacteurs leven onder het mom van method-acting zelfs weken op straat om hun rol zo goed mogelijk te kunnen vertolken om de film de juiste sfeer mee te geven. Per onderdeel zullen filmfragmenten van zowel toen als nu een beeld schetsen van de manier waarop het gebruik van deze filmelementen een film maakt. De verschillende onderdelen die onder de loep worden genomen zijn: Cameravoering, Montage, Geluid, Acteren, Licht en Art-direction.

FILM & FILOSOFIE (De denkende film) | Docenten: Kevin Toma
donderdag 10, 17, 24, 31 jan | 7, 14 feb | 19:00-21:00
'Even een filmpje pakken.' We consumeren films aan de lopende band. Anders dan een goed boek of een muziekstuk associëren we film al snel met gemakkelijk verteerbaar amusement. Maar film is als kunstvorm zoveel méér; zelfs wanneer we geloven dat we met het verstand op nul kijken, trekken we voortdurend conclusies over wat we zien en horen en worden we constant aan het denken gezet. Deze cursus staat uitgebreid stil bij de verhouding tussen film en filosofie. Hoe word je als filmtoeschouwer een denkende mens? Volkskrant-filmjournalist Kevin Toma en student filosofie Sabine Winters stellen het plezier van het actieve, bewuste én filosofische filmkijken voorop, en dat aan de hand van talrijke prikkelende filmfragmenten. Aan bod komt onder meer de vraag of films kunnen denken, en hoe films een filosofische blik werpen op de ontmoeting met de ander.

De cursus bestaat uit zes op elkaar aansluitende avonden van twee uur, met ongeveer de volgende indeling:
Les 1: Inleidende avond
Les 2: Hoe kunnen films je aan het denken zetten?
Les 3: Kunnen films denken?
Les 4: Film, filosofie en tijd
Les 5: Film, filosofie en werkelijkheid
Les 6: Film, filosofie en de ontmoeting met de ander

DOCUMENTAIRE MAKEN IN DE PRAKTIJK vervolg | Docent: Annelotte Verhaagen
zaterdag 12, 26 jan | 9, 16 feb | max 15 cursisten | 11:00-14:00
Op verzoek van cursisten van de cursus ‘Documentaire maken in de praktijk’ organiseren we ook dit jaar een korte vervolgcursus. Dus wil jij een extra stap zetten bij het maken van je eigen docu, web-video, videopitch, levensverhaal of videoblog, schrijf je dan opnieuw in via het formulier. Steeds meer mensen maken in hun werk of privé gebruik van video. Terecht, een beeld zegt immers meer dan 1000 woorden, zegt men wel eens. De apparatuur is meestal wel voorhanden: met de huidige camcorders en smartphones kan je aardige beelden maken. Maar het valt nog niet mee om een echt mooi filmpje te maken. Of het nu gaat om een serieus plan voor een artistieke documentaire, een webvideo of een home-movie, er is een aantal basisregels en trucs, die ervoor zorgen dat je ondanks beperkte middelen toch een film maakt die het aanzien (en horen) waard is. In deze cursus leer je het beste uit je camera te halen en een verhaal te vertellen in beeld en geluid. De cursus gaat uit van een laag instapniveau en de cursisten werken met hun eigen apparatuur. Huiswerk naar eigen inzicht, de montage komt alleen theoretisch aan bod.

DE GROTE REGISSEURS REEKS 4 (herhaling) | Docent: Constant Hoogenbosch
maandag 4, 11, 18 feb | 4, 11, 18 maart | 19:00-21:00 

De herhalingen van eerdere cursusreeksen rond De Grote Regisseurs bleken afgelopen seizoenen een groot succes. Een goede reden voor filmdocent Constant Hoogenbosch om ook reeks 4 in herhaling te laten gaan. Ook nu zullen de namen bekend zijn en wanneer dat niet het geval is, bieden de lessen een prachtige gelegenheid om kennis te maken met het werk van de toonaangevende regisseurs die de revue passeren. In deze herhaling van reeks 4 bespreekt Hoogenbosch regisseurs Sidney Lumet en Sam Peckinpah, twee Amerikanen uit dezelfde generatie, maar met een heel andere kijk op film en daarmee ook een heel andere aanpak. We kijken ook naar Paul Verhoeven en Alex van Warmerdam van Nederlandse bodem, twee regisseurs die niet verder uit elkaar kunnen liggen. De hekkensluiters zijn ware visonairs. Tim Burton en Wes Anderson hebben naam gemaakt met fantasievolle en visueel overweldigende films met een heel eigen en herkenbaar watermerk. Het zijn regisseurs uit heden en verleden waar een rechtgeaarde filmliefhebber niet om heen kan. Maar wat maakt deze filmmakers zo groot, zo bijzonder en in sommige gevallen zelfs uniek? Hoogenbosch bespreekt, ondersteund door sprekend beeldmateriaal, de belangrijkste films van deze regisseurs. Daarnaast gaat hij in op significante persoonlijke achtergronden en neemt hij de stijl en kenmerken van de makers op de korrel. Tot slot bekijkt Hoogenbosch de regisseurs en hun films in samenhang met de tijd en toont hij de invloed die zij uitoefenden op anderen. NB: uiteraard is deze herhaling van de cursus bij de nog levende regisseurs helemaal geactualiseerd en up to date.

Les 1: Sidney Lumet (1924–2011): films als12 Angry Men (1957) - The Pawnbroker (1964) - Fail-Safe (1964) - The Hill (1965) - The Offence (1973) - Serpico (1973) - Dog Day Afternoon (1975) - Network (1976) - The Verdict (1982) - Before the Devil Knows You're Dead (2007).

Les 2: Sam Peckinpah (1925–1984): films als Major Dundee (1965) - The Wild Bunch (1969) - The Ballad of Cable Hogue (1970) - Straw Dogs (1971) - Junior Bonner (1972) - The Getaway (1972) - Pat Garrett & Billy the Kid (1973) - Bring Me the Head of Alfredo Garcia (1974) - Cross of Iron (1977).

Les 3: Paul Verhoeven (1938): films als Turks fruit (1973) - Soldaat van Oranje (1977) -  Spetters (1980) - De vierde man (1983) - Flesh+Blood (1985) - RoboCop (1987) - Total Recall (1990) - Basic Instinct (1992) - Showgirls (1995) - Starship Troopers (1997) - Zwartboek (2006) - Elle (2016).

Les 4: Alex van Warmerdam (1952-): films als Abel (1986) - De noorderlingen (1992) - De jurk (1996) - Kleine Teun (1998) - Ober (2006) - De laatste dagen van Emma Blank (2009) - Borgman (2013) - Schneider vs. Bax (2015) - Nr. 10 (2018).

Les 5: Tim Burton (1958-): films als Beetlejuice (1988) - Batman (1989) - Edward Scissorhands (1990) - Batman Returns (1992) - Ed Wood (1994) - Mars Attacks! (1996) - Sleepy Hollow (1999) - Big Fish (2003) - Corpse Bride (2005) - Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street (2007) - Alice in Wonderland (2010) - Big Eyes (2014) - Miss Peregrine's Home for Peculiar Children (2016).

Les 6: Wes Anderson (1969): films als Rushmore (1998) - The Royal Tenenbaums (2001) - The Life Aquatic with Steve Zissou (2004) - Fantastic Mr. Fox (2009) - Moonrise Kingdom (2012) - The Grand Budapest Hotel (2014) - Isle of Dogs (2018).

FILMSTEDEN | door Rudi de Boer
dinsdag 5, 12, 19 maart | 19:00-21:00

Wat zouden films als Taxi Driver, Manhattan en You’ve Got Mail zijn zonder de stad New York? Of Seinfeld, Friends of Sex and the City? Als je denkt aan elementen die je filmbeleving bepalen dan denk je waarschijnlijk meteen aan acteurs, belichting, art-direction, geluid en montage. Maar soms is de stad binnen een film bijna even belangrijk als de hoofdrolspelers. Als filmmaker kun je natuurlijk comfortabel meeliften op de clichés die een bepaalde stad met zich meebrengt. Denk aan Parijs als romantische, nostalgische stad. Of aan Londen als deftige stad die interessante figuren herbergt als Sherlock Holmes, ‘the Royals’ maar ook Jack the Ripper. En uiteraard New York als de dynamische ‘city that never sleeps’. Maar sommige regisseurs gaan daar juist tegenin, en proberen ons de stad op een andere manier te laten zien. Dus niet de stokbroden en accordeonmuziek in Parijs, maar juist de schimmige steegjes of de kilheid van zo’n grote anonieme stad. Maar ook de echte levens en verhalen van haar inwoners. Want een stad is natuurlijk veel meer dan wat je op een gemiddelde ansichtkaart ziet. In deze minireeks worden films die zich afspelen in London, Parijs en New York onder de loep genomen.

ALTERNATIEVE REIS DOOR DE FILMGESCHIEDENIS | Docent: Rob van Scheers
donderdag 7, 14, 21, 28 maart | 4, 11 april | 19:00-21:00
Iedere kunstenaar, en dus ook een filmer, staat op de schouders van zijn voorgangers. De grote Spaanse cineast Luis Buñuel (1900-1983) noemt dat in zijn autobiografie 'Mijn laatste snik' heel fraai: verborgen continuïteit. Hij bedoelt: in je jeugd sla je beelden, camerabewegingen en muziek op, en als je zelf iets maakt komt dat er vaak onbewust weer uit. Met de wet van Buñuel in de hand kun je door de filmgeschiedenis gaan. Dan stuit je op allerlei onvermoede dwarsverbanden en crosslinks. En dat is wat we in deze cursus gaan doen. In zes bijeenkomsten zoomen we aan de hand van fragmenten en artikelen in op vragen als: wat heeft Verhoeven's Basic Instinct met Hitchcock's Vertigo te maken? Wat leende Martin Scorsese van Buñuel? Wie zag Buñuel zelf als zijn grote voorbeeld? Hoe verhoudt zich het Duitse expressionisme tot de Amerikaanse film noir? Wat deden de schrijvers toen ze hun Once Upon a Time in the West in elkaar zetten? David Lean komt voorbij. Jean Renoir. Spielberg. Fellini. Cameron. Maak je op voor een avontuurlijke, niet eerder vertoonde reis door de filmgeschiedenis, en leer en passant hoe dat werkt: kunst.

DE KUNST VAN HET KIJKEN (storytelling in films en televisieseries) | door Manon Uphoff & Iris van Vliet
woensdag 27 maart | 3, 10, 17, 24 april | 8 mei | 19:00-21:00

We houden allemaal van verhalen, in allerlei vormen. We lezen, bekijken en vertellen ze aan elkaar. Verhalen nemen ons mee naar een andere wereld. Lokken ons in tekst en beeld naar de bioscoop, naar de boekwinkel, naar Netflix. Makers worden uitgedaagd om zich voor steeds bekwamere en actievere kijkers van nieuwe en andere perspectieven te bedienen. We kijken allang niet meer passief. Maar waarom vinden we het ene verhaal zo verrassend, goed en prikkelend en stelt het andere ons zo teleur? Wat maakt eigenlijk een goede vertelling? En kijken we zelf wel aandachtig genoeg? Aan de hand van inspirerende beeld- en tekstfragmenten en kleurrijke voorbeelden uit geprezen films en series gaan we op zoek naar antwoorden op deze vragen.

De cursus bestaat uit zes op elkaar aansluitende avonden van twee uur met als basis de volgende indeling:
Les 1: Introductie storytelling in films, televisieseries (en literatuur)
Les 2: Spelen met genre
Les 3: Plot en arena in vertellingen
Les 4: Hoe komt een personage tot leven?
Les 5: De dialoog als topje van de ijsberg
Les 6: Ritme, vorm & stijl, ‘montage’

DE GROTE REGISSEURS REEKS 9 | door Constant Hoogenbosch
maandag 1, 8, 15, 22 april | 6, 13 mei | 19:00-21:00

In de inmiddels negende editie van de succesvolle cursusserie rond De Grote Regisseurs neemt filmdocent Constant Hoogenbosch een nieuwe reeks regisseurs op de korrel. Ook nu zullen de namen bekend zijn en wanneer dat niet het geval is, bieden de lessen een prachtige gelegenheid om kennis te maken met het werk van de toonaangevende regisseurs die de revue passeren. In de negende reeks bespreekt Hoogenbosch in zes lessen spraakmakende regisseurs uit heden en verleden waar een rechtgeaarde filmliefhebber niet om heen kan. Zo is daar de Chinese regisseur John Woo, die met zijn pittige films een dankbare inspiratiebron vormde voor Quentin Tarantino.  Vervolgens gaan we naar Mexico voor het fantasievolle werk van Guillermo del Toro, die eerder dit jaar nog Oscarsucces boekte met zijn The Shape of Water. Zijn landgenoot Alejandro G. Iñárritu beweegt zich dan meer in het gedegen drama, maar beide regisseur vormen belangrijke exponenten van de Zuid-Amerikaanse cinema. De laatste twee in deze reeks zijn de eigenzinnige, maar zeer kundige Amerikaanse regisseurs David Fincher en Darren Aronofski. Maar wat maakt deze filmmakers zo groot, zo bijzonder en in sommige gevallen zelfs uniek? Hoogenbosch bespreekt, ondersteund door sprekend beeldmateriaal, de belangrijkste films van deze regisseurs. Daarnaast gaat hij in op significante persoonlijke achtergronden en richt hij zich op de stijl en kenmerken van de makers. Tot slot bekijkt Hoogenbosch de regisseurs en hun films in samenhang met de tijd en toont hij de invloed die zij uitoefenden op anderen.

Les 1: John Woo (1922): films als Last Hurrah for Chivalry (1979) - Heroes Shed No Tears (1986) - A Better Tomorrow (1986) – The Killer (1989) - Bullet in the Head (1990) - Hard Boiled (1992) - Hard Target (1993) - Broken Arrow (1996) - Face/Off (1997) - Mission: Impossible II (2000) - Windtalkers (2002) - Red Cliff (2008) - The Crossing (2014).

Les 2: Quentin Tarantino (1963-): films als My Best Friend's Birthday (1987) - Reservoir Dogs (1992) - Pulp Fiction (1994) - Jackie Brown (1997) - Kill Bill (2003/2004) - Death Proof (2007) - Inglourious Basterds (2009) - Django Unchained (2012) - The Hateful Eight (2015).

Les 3: Guillermo del Toro (1964): films als Cronos (1993) - Mimic (1997) - The Devil's Backbone (2001) - Blade II (2002) - Hellboy (2004) - Pan's Labyrinth (2006) - Pacific Rim (2013) - Crimson Peak (2015) - The Shape of Water (2017).

Les 4: Alejandro G. Iñárritu (1963): films als Amores perros (2000) - 21 Grams (2003) - Babel (2006) - Biutiful (2010) - Birdman or (The Unexpected Virtue of Ignorance) (2014) - The Revenant (2015).

Les 5: David Fincher (1962-): films als Alien³ (1992) - Se7en (1995) - The Game (1997) - Fight Club (1999) - Panic Room (2002) - Zodiac (2007) - The Social Network (2010) - The Girl with the Dragon Tattoo (2011) - Gone Girl (2014).

Les 6: Darren Aronofski (1969): films als Pi (1998) - Requiem for a Dream (2000) - The Fountain (2006) - The Wrestler (2008) - Black Swan (2010) - Noah (2014) - Mother! (2017).