We ♡ LHC #4

“LHC is ons anker in Nederland.”

Na mijn verhuizing naar Utrecht bleek taal een barrière tussen mij en de Nederlandse samenleving. Ik voelde me verloren. Hoewel Utrecht een veel kleinere stad is dan Taipei, bleef ik zoekende. Ik besloot mij aan te sluiten bij een filmclub met een mix van internationale leden, van Israël tot Brazilië en Italië tot Maleisië. Films breken de muren tussen mensen af. Deze mensen zijn mijn vrienden geworden. Soms gaan we samen op vakantie en er zijn zelfs relaties ontstaan. LHC heeft ons allemaal gebonden en is ons anker in Nederland.

Ik geniet ervan om in de duisternis van het theater te zitten en me te laten overweldigen. Elke film maakt me aan het huilen, of het nu een komedie of een historisch drama is. Er zijn veel worstelingen in het leven als immigrant die je vrienden en familie niet kunnen begrijpen. Ik projecteer mijn eigen gevoelens op de personages op het scherm en ga een verbinding met hen aan. Het huilen werkt lekker therapeutisch. De tranen zuiveren mijn heimwee en laden me op.

In 2015 nodigde ik de beroemde Taiwanese regisseur Wei Te-Sheng uit om naar Utrecht te komen en zijn film Kano te vertonen, een van de meest succesvolle Taiwanese films aller tijden. Uit heel Nederland kwamen Taiwanese mensen naar Utrecht, niet alleen om de regisseur te ontmoeten maar vooral om zich te laten inspireren. Zo kon ik een stukje van mijn Taiwanese ziel teruggeven aan LHC.